وحدت ملی

۲۰۲۳/۰۷/۰۱

وحدت ملی

آیا علت تضاد ها وتعصبات  واقعاً انحصار قدرت قومی است؟

درین  روزها شکوه و شکایت از تعصبات قومی به اوج رسیده، خصوصاً دو قوم که طی بیست سال بیشترین قدرت، بیشترین جنرال و سفیر و دیپلومات(!)، بیشترین رسانه و سخنگو، بیشترین وکیل ووزیر وزور اورترین (قمندان) و معاونان رییس جمهور را داشتند ازهمه اول خود را محروم معرفی میکنند. نماینده ها و باسوادان آنان که حال بخارج تشریف دارند،  در غرب با مکاره گی داد وفریاداز عدالت خواهی سر داده اندو خیلی مظلوم نمایی میکنند، این در حالیکه تمام ملت مظلوم و مردم بیچاره در سرتاسر کشور غرق ماتم بوده با فاجعه بزرگ روبرو اند. مصیبت موجود قوم را نمی شناسد، زنده گی همه را یکسان تلخ ساخته است.  ازدست چند مُفسد، منافق و مُتفرق، یک مصیبت تمام عیار بالای  تمام اقوام یکسان مسلط گردید.

عجبا که این تیکه داران قومی یک گروه افراطی دینی را که تلاش دارند مردم افغانستان را در راه جنت حتمی سوق کنند، نماینده یک قوم دانسته در حالیکه این قوم خود دایم قربانی شده و ازهمه چیز محروم بوده اند.

یکتعداد تجزیه طلبان و نیوفدرالیستان که خود را (افغانستانی) میخوانند یک گروه متحجر را که توسط استخبارات  جهانی و منطقه بالای افغانستان حاکم ساخته شده، فقط بیک قوم منسوب میسازند، در حالیکه این قوم مورد تهمت؛  بیشتر از سایرین گروه حاکم را ظالم ترین و سیاه ترین قوت و مرتجع ترین غلام انگلیس و پنجاب دانسته خود را از انها تبرئه و انزجار شان را از انها پنهان نمی کنند. شکوه گران که گروه افراطی پرورده انگلیس و پنجاب  را وابسته به یک قوم معین تبلیغ مینماید، فراموش کرده اند که طی  بیست سال این  گروه سران محلی و روشنفکران این قوم را قتل و در مساجد و شهرهای شان انفجارات را سازماندهی و تمام تاسیسات وزیربنا ها و مکاتب و سرکهای شان را تخریب نموده اند. به این ترتیب رسانه ها نیز زیر تاثیر مظلوم نمایی قدرت مافیا و مفسدین سابق رفته؛ بالخصوص درین اواخر علت اوضاع پریشان کنونی را انحصار قومی قدرت تبلیغ مینمایند. یعنی تمام اینها جنگها، تضادها، کشمکش و پیچیده گی اوضاع  را نادرست معرفی مینمایند، حتا درین راستا اصطلاحات بسیار افراطی مانند فاشییزم را استعمال مینمایند، درحالیکه مفهوم فاشیزم در وضعیت افغانستان دیده نشده و استعمال آن واقعیت ندارد، ولی اگر از منظر دیگر بنگریم، علت این وضع چنین خواهد بود :

طور مثال؛ وقتی تنظیم ها خود را فاتح فکر کردند و هوای قدرت به سر شان زد، در عین حال هرکدام حریف را نیز در مقابل خود میدیدند. بخاطر اینکه بتوانند بالای حریف غلبه یابند و قدرت را به تنهایی در انحصار در آورند،  در پهلوی سایر وسایل، مانند تبلیغ، پول، فریب، خدعه، نیرنگ، زور و غیره یکی از وسایل را (قوم وزبان) قرار دادند. ازینکه  افغانها و در هرجا وهرکس دیگر طبعاً در قدم اول از قوم، بعد ازآن از وطندار و بعد هم از همکیش خود طرفداری مینماید، بدین سبب تنظیم که رهبر آن پښتون بود در تلاش  زیرحمایه قرار گرفتن پشتونها برامد، تاجک در تلاش حمایت تاجکها ،…. بالاخره شقوق و درزهای در اقوام نمایان و هر قدر مسابقه احراز قدرت شدید تر شد، به همان اندازه موضوع قومیت وزبان نیز برجسته تر وتضادها عمیقتر گردید، تا اینکه متاسفانه موضوع به سرحد تباهی ملی رسید. به این ترتیب منشا تعصبات (لیدرها) و (سیاه سیون) نا بکار بودند، نه قوم وزبان ومردم شریف . متاسفانه  رسانه ها نیز مسئولیت و اخلاق مسلکی شان را درک نتوانستند و نااگاهانه به تبلیغات و نقل قولها و مصاحبه های ناسنجیده پرداختند.

هرگاه حرص مادیات، قدرت، سلطه و آز مال ومنال نمی بود، موضوع قومیت و زبان مطرح نمی شد. انگیزه ی قدرت طلبی  گرسنګی، فقر و محرومیتهابود و است؛ ورنه در اکثریت مطلق کشورها اقوام، مذاهب و زبانهای  گوناگون وجودداشته، آنها تنوع ( diversity) را یک نعمت میدانند.

درک این قلم از جریان آغاز رقابت، کشمکش، برجسته سازی و حمایت طلبی و بالاخره به تیکه گرفتن  اقوام، این است که انحصار قدرت عامل تضاد بین اقوام عزیز نبوده، بلکه  خواسته اند زبان و قومیت را وسیله ی احراز قدرت و انحصار برامتیازات بسازند. پس وقتی از لابلای تحلیل فوق دیده شود، موضوع دگرگونه و حتا سرچپه یا وارونه  انچه است که امروز رسانه ها به غلط سر  داده اند، علت را معلول و معلول را علت ساخته اند.

اما باید متوجه بود:  این دشمن است که میخواهد یک قوم را علیه قوم دیگر و مذهب را علیه مذهب دیگر قرار دهند و با تکرار مکرر و پی درپی  وتبلیغ،  دروغها را حقیقت جلوه میدهند تا سرحدیکه تقریباً نزدیک به پذیرفتن این دروغها شده ایم !  پس چرا واقعیت را نگوییم.  واقعیت این است که هیچ قوم شریف ما ملامت نیست، بلکه این حریصان و آزمندان قدرت اند که فاجعه آفریدند.

راه حل: هرگاه اقتصاد کشور را بهتر سازیم، فرصت های استخدام راایجاد، خدمات عامه را باکیفیت تر توسعه دهیم، دانش را تعمیم بخشیم، ارزشهای مشترک سرزمین را محترم شمرده حس مالکیت وطن واحد را القا نماییم ، یک قوم بالای قوم دیگر تهمت ننماید، مشکل حل خواهد شد.

پس…همه با هم ، در راه اعمار وطن عزیز!