حادثه ایکه باید رُخ نمیداد

۲۰۲۱/۰۸/۱۸

حادثه ایکه متأسفانه باید درین موقع حساس رُخ نمیداد

ولایت ننګرهار و شهر جلال اباد یکی از ولایتهای تاریخی کشور ما بوده که بنا بر ګهواره تمدن باستانی اش و به لحاظ اینکه نقطه ای مرکزی یک حوزه ی تمدنی بزرګ در ګذشته بود و موزیم هده آن شهرت جهانی داشت، که باستانشناسان را  دچار حیرت ساخته بود،  از  لحاظ ملی نیز اهمیت بسزایی دارد. قبل از تسلط استعمار انګلیس، این شهر راه وعبور وصل پایتخت تابستانی (کابل) و زمستانی(پشاور) شاهان افغانی بود. در زمان جنګ استقلال، یکی از جبهات سه ګانه بود که با ایجاد تزلزل در لشکر فرستاده شده از کابل مبارزین محلی به سرکردګی میرزمانخان وسایرین پیشبرد معرکه را به دوش ګرفته بیرق ملی امانی را در اهتزاز نګهداشتند و لشکر انګلیس  را درین منطقه شکست دادند. طی سالهای بعد شهر زیبای جلال اباد مرکز تنور، رشد فرهنګ و اقتصاد  در کشور محسوب میشد، پروژه بزرګ ملی- اقتصادی  تولید ستروس ( زیتون، نارنج…) یعنی کانال ننګرهار یکی از پروژه های بود که اضافه تر ۱۵۰۰ تن هموطنان ما از ولایات مختلف کشور در آن مصروف خدمت بودند، در بازار های این شهر هموطنان ازبک مصروف  فروش  وتجارت قالین بودند، صد ها هموطن از پنجشیر، پروان، لوګر، کابل و غیره در ادارات ، خصوصاً در مربوطات ریاست کانال، فارمهای دولتی، معارف و فاکولته طب مصروف کار بودند. همو طنان سیک و هنود تجارت شانرا بخوبی  رونق داده بودند. در فاکولته طب این ولایت هزاران کادر ورزیده طب به تمام ولایات افغانستان تربیه ګردید، طی  جنګهای تنظیمی سالهای بعد از۱۳۹۲ هموطنان بیشمار، خصوصاً مردم شریف کابل از فشار جنګ به این ولایت سرازیر و مهمان این ولایت شدند. طی هفته ی ګذشته، بعد از ورود طالبان به اکثریت ولایتهای شمال کشور، ننګرهار نیز بخاطر جلوګیری از خونریزی با طالبان از مدارا وصلح کار ګرفتند و ایشانرا منحیث هموطنان اجازه ی ورود  دادند. اینولایت طی بیست سال بیشترین خسارات مالی و جانی را متحمل شده، طور مثال؛ در یکی از قریه ها(جوره) که مردم آن خیلی متدین اند، در نماز جمعه انفجار مدهش رخ داد، که تمام اهل ذکور قریه بالاتر از ده ساله قتل عام شدند، اکنون یک هدیره به طول ۳۴۶متر و عرض متغیر بین ۵۰ متر و ۳۰متر در دامنه ی  ازیک تپه مربوط همین شهدا است، که تماماً در جوار همدیګر و بشکل قطار دفن ګردیده اند. دیدن این ګورستان، که همه دریک روز در اثنای ادای نماز شهید شده اند، هر قلب را میلرزاند و اشکها را جاری میسازد.  اکنون روزهای چهارشنبه زنان و اطفال که چادر های سیاه به سر دارند و مانند یک لشکر حدود هزار نفری از مادران، خواهران وبیوه های شهدا به این هدیره رفته به شهدای خود دعا مینمایند. در قریه های چپرهار اطفال نوزاد را دوپاره ساختند و مردمان  را بالای مینها نشاندند و انفجار دادند… خلاصه طی بیست سال ګذشته از مادر بمها ګرفته تا انواع سلاح در آن استعمال شد، جوانان مانند قاسم قهرمان سینه های شان را درمقابل تجاوز لشکریان پاکستانی سپر نمودند و به مقام شهادت نایل آمدند.

انتظار میرفت که دګر باید ایام  ماتم  این مردم همراه باسایر هوطنان به پایان برسد. امروز چهارشنبه مصادف با تاریخ   ۲۷/۵/۱۴۰۰ جوانان آزاده این ولا تصمیم داشتند مانند سایر سالها برای تجلیل از روز استرداد استقلال کشور آمادګی ګرفته جاده ها را با بیرق ملی مزین سازند، ولی متاسفانه از طرف طالب ها بالایشان فیر صورت ګرفته و چندین تن لت وکوب شد.

اینک اکنون افغانها  در کشور خود شهید بیرق ملی را نیز دارند.

اما؛  هموطنان ګرامی باید درک کنند که وضعیت هنوز استقرار نیافته و قبول مسئولیت هر حادثه دشوار است، بنا باید با حیات خود بازی نکنند.

طالبان نیزباید بدانند که این حادثه باعث بدنامی برایشان شده میتواند، اکنون طی بیست سال ګذشته جوانان با روحیه ی استقلال و روشنګری تربیت یافته اند و با ارزشهای  ملی و مدنی اُنس وعادت ګرفته اند، طالبان میباید نه تنها درین ولایت، بلکه در تمام  کشور به احساس حُب وطن ، ازادی دوستی و غرور ملی مردم احترام ګذارند و خود نیز مُلهم از آن ګردند.  شرایط امروز با سالیان قبل بسیار تغییر کرده.  درحالیکه مردم کابل و سایر ولایات خود را درین اندوه  با مردم شریف جلال اباد شریک میدانند، بدین مناسبت برای شان تسلیت عرض مینماییم، برای شهید از دربار خداوند جنت فردوس استدعا مینمایم، برای دوستان شان اجر عظیم و صبر جمیل را خواهانیم.

بااحترام

بقلم فقیر- چهارشنبه؛ پروژه ی ارزان قیمت