میهن پرستی و صداقت یک  انجنیر در کانال قوش تیپه

۲۰۲۳/۱۰/۲۷

میهن پرستی و صداقت از یک  انجنیر در کانال قوش تیپه بیاموزیم!

آزادی، استقلال و عدالت با خواست همیشگی انسان ها گره خورده است. اما متأسفانه که رهبران کمونیست های خلق و پرچم، سر سپردهٔ دولت شوروی سابق و رهبران گروه های اسلامی وابسته به دولت های اسلامی مخالف و دشمن افغانستان، همه ای آن ارزش های اساسی انسانی را با هدف بدست آوردن قدرت و ثروت بیشتر طی نیم قرن اخیر با راه اندازی تبلیغات زهر آگین و جنگ و جنایت در اذهان مردم بی رنگ و بی اعتبار ساختند.

 در ارتباط  به موضوع استقلال به نوشته ای قبلی خویش تحت عنوان «واقعیت استقلال» طور فشرده مطلبی نوشتم که در چند سایت از جمله سایت وزین « استقلال – خپل واکی» به نشر رسید، بل اثر خانم فهیم و میهن دوست ملالی نظام موسی که در سایت استقلال هم در کارنوشتن و هم در کار گردانندگی سایت مذکور فعال هستند، یکی دو سطر ذریعۀ ایمیل به آدرس اینجانب و چند نفر دیگر نوشته و خواسته اند تا در باره درک بیشتر از مساله استقلال به نوشته های محترم داکتر میر عبدالرحم عزیز مراجعه و استفاده به عمل آید.

جهت اطمینان به محترم خانم نظام باید گفت: من قبلاً بعضی نوشته ها و مصاحبه های تلویزیونی محترم داکتر عبدالرحیم عزیز را از نظر گذرانده و چند سال قبل که جناب وی یک سفری به پاریس داشتند در خانه مرحوم ولی احمد نوری از دیدن شان مستفید شده ام.

در مورد مطالعه نوشته های بعضی افغان های محترم باید گفت: به برداشت من نوشته ها زیادتر از هر مساله ای بیشتر گله و گزاری و دامن زدن به اختلافات قومی و کینه کشی های شخصی بوده که نه تنها نمی شود، چیزی از آن استفاده کرد بلکه باعث رنج و مایوسی انسان میشود. لذا حیفم می آید که وقت خود را به خواندن همچو نوشته های با طول و تفصیل بیهوده صرف نمایم ترجیح می دهم یگان موضوعات تلویزیونی را در رابطه به افغانستان ببینم.

در هفته ای که گذشت موضوع «کارکانال قوش تیپه» نظرم را جلب نمود، در آن برنامه یک انجنیر جوانی دیده می شد که هیجان زده و با شور و شوق مسئولیت کار مهندسی کانال را بدوش داشت. وی بسیار بی آلایشانه صحبت می کرد و می گفت: «یگانه فکر و علاقه ام اینست که کارها هرچه با کیفیت و سرعت به پیش رود، او اظهار داشت که در آنجا دو تایم کار جریان دارد و خودش هفده ساعت کار می کند، شب ها برای خوابیدن سه ساعت بیشتر وقت ندارد و چنان غرق کار بوده که  در بین دو هفته وقت آن را نیافته تا به خانه خود رفته لباس هایش را تبدیل نماید.

واقعاً این را می توان گفت عشق به کار و احساس میهن پرستی و عملاً گام گذاشتن درراه بی نیازی از گدایی و رهایی از وابستگی به دولت های خارجی و رسیدن به استقلال و آزادی.

آزادی که یک مساله ذاتی فطری انسان شناخته شده است اما موضوع  استقلال تا حدودی ارتباط به منافع مادی و تعلقات احساسی و عواطف انسانی دارد، که بعضی از این احساس ها و رغبت ها را در حیوانات و پرندگان نیز می توان دید، مثلاً در«کفتر یا کبوتر»، این پرنده به محل زاد و بوم خود سخت انس و عادت می گیرد، چنانکه هرگاه کسی از محلی کفتری را گرفته طوری که چشم هایش هم جایی را نبیند به دور دست ها برده، رهایش کند، او با همان خصلت دل بستگی و توانایی مغزی خاصی که دارد بدون لحظۀ درنگ پرواز کرده به محل اصلی و آشیانه خود بر می گردد.

کفترباز ها هرگاه خواسته باشند کفتر تازه بدست آورده را برای  خود نگاه دارند، می  دانند که با وی چه کار کنند. نخست پرهای بالش آن را قیچی کرده و یا با تار می بندن و بعد به اصطلاح برایش دانه شیرین می دهند و می کوشند آنرا با کفتر دیگری «جوره» کنند یعنی زمینه عشق و خواست غریزویش را فراهم کنند، تا دل بستگی پیدا کرده و درنزد صاحب جدیدش مسکن گزین شود.

اما با تأسف افغان های زیادی را می توان دید با آنکه در جوانی و کلان سالی به اروپا و امریکا آمده اند، ولی چنان غرق زندگی روز مره، پول سازی و خورد و نوش شده اند که تصور میرود، فراموش کرده اند که از کجا و چگونه به اروپا و امریکا رسیده اند، بیشترین اوقات فراغت خود را به تماشای فیلم ها و رقص و خواندن های مبتذل تلویزیونی می گذرانند و اقلاً در مدت بیست و چهار ساعت شب وروز حاضر نیستند حتی چند دقیقه از وقت خود را برای مطالعه و اطلاع حاصل کردن از اوضاع کشور جنگ زده شان تخصیص دهند، همینکه پای شان به کشور دل خواه رسیده مثل اینکه به اصطلاح از پلی بالای دوزخ گذشته و به بهشت معهود رسیده باشند.

البته این را هم باید گفت: خوشبختانه هستند کسانی مثل محترم خانم ملالی نظام که با وجود گرفتاری های زندگی یعنی کار در بدل معاش برای امرار حیات و رسیدگی به فرزندان و دیگر امور زندگی شخصی و فامیلی نه تنها با مطالعه و اطلاع از اوضاع کشور و جهان و افزودن به دانش و بالا بردن معرفت خود وقت زیاد می گذارند، بلکه با نوشتن و کار مجانی برای سایت ها در جهت اطلاع رسانی و بیداری هموطنان خود نیز شب و زوز زحمت می کشند.

بنااً آنانیکه خود را انسان و افغان می دانند و مدعی میهن دوستی هستند چه در داخل کشور و چه  در خارج بسر می برند لازم خواهد بود تا اندکی بحال زار کشور باندیشند و نگویند که کاری از دست شان ساخته نیست اگر آن احساس عالی و فرصت مهندس جوان افغان کانال زیبای قوش تیپه را در خود نداریم ولی به یک شکل دیگری مثلاً میتوان چند پولی به اسیب رسیدگان مردم زلزلهٔ  ویرانگر هرات و کشته و زخمی شدن هزار ها مرد وزن وطفل برجا مانده و بیچاره کمک و غم شریکی نمائیم ولی به هیچوجه نظاره گر بی تفاوت نباید باشیم.