حکومت از قوم نه، بلکه از سازمان سیاسی است

۲۰۲۲/۱۲/۱۸

حکومت از قوم نه، بلکه از سازمان سیاسی است!

نویسنده در تعدادی از مقالات قبلی به توضیح مطالبی پرداخته است، که نژاد پرستان، دهه های طولانی از ادعاهای آنها، به عنوان «تیئوری» و یا «آیدیالوژی»، تبلیغ نموده  و حال هم به همان  راه جنایتبار روان اند. در یک مقالۀ معلوماتی یکی از نویسندگان محترم افغان در “سایت” “آریانا افغانستان آنلاین” می خوانیم: “متن موافقتنامه میان جمهوری تاجیکستان و جبهه مقاومت ملی افغانستان” صرفنظر از تمام جوانب، درین متن، کدام “گروپ” نامنهاد با نام “جبهۀ مقاومت” به خود حق می دهد که در همچو شرایط “ساحاتی” را  از خاک افغانستان واحد، که مدعی “تسلط” بر آن اند، حتی با آن دولت خارجی “قرارداد استخراج  معادن را عقد”  کنند. درین مورد قضاوت را می گذاریم، به بررسی “حقوق دانان”. اما در بیش از چهل سال اخیر شاهد آن بوده ایم، که در قلب “کوه های” تحت اشغال این باند، چه ویرانی های نیست، که در تحت نام استخراج غیر مجاز و غیر قانونی به یاد داریم. چنانچه پدر زن احمد شاه مسعود خود می گفته است، که بطور نمونه” هیلیکوپترهای ساخت “شوروی” را بقول خودش از “پولندی ها” در بدل “لاجورد” خریداری می کرده است. اینها از سالها بدینسو به استخراج “لاجورد” و “زمرد” وبشمول “طلا” با شیوه های غیر مسلکی مصروف بوده اند و این ذخایر که اصلاً ملکیت تمام مردم این سر زمین شمرده می شود، توسط آنها تاراج گردیده  و تاراج می گردد. جملۀ دیگر شرم آور برای هردو جانب که باید منصوب بدانیم: این تفاله های بی معنی است، که با اهداف حاکمیت سیاسی ارتباط داده می شود، اما بدون تردید نماینگر “راسیزم” یا “نژاد پرستی” کثیف آشکاراست: «ـ بادرک روابط قلبی میان مردمان مان که ریشه های زبانی، فرهنگی، تاریخی، و سرانجام تباری داشته…». به قول “کارل رایموند پوپر” که گفته است، “گذشته برای ما داده شده است، که آنرا تغییر داده نمی توانیم. اما در برابر آنچه که آنجام یافته است، جوابگو هستیم…” در عین حال می گوید که “تأریخ هیچ هدفی را تعقیب نمی کند و به هیچکس نمی گوید که در آینده چه کند.” اما او در عین حال تأکید می ورزد که می توان تأریخ را مطابق اهداف “جامعۀ باز” در خدمت قرار داد. به همین ترتیب متفکر معروف دیگر، “فزیکدان” و “فیلسوف آلمانی”، “هنس پیتر دیور” در رابطه با اینکه “آینده باز” است، “تخیل” و “واقعیت” را باهم مقایسه نموده می گوید، کسانی که در تحت نام “واقعبین”، آینده را از روی آنچه در گذشته بوده است، در پلان می گیرند، بعد تعجب خواهند کرد که چرا در آن “گودال” می افتند، که در گذشته نیز افتاده بوده اند.  یک “واقعبین حقیقی” را ” “هنس پیتر” یک «اوتوپیست» یا «خیالی» نامیده‌است، زیرا «واقعبین حقیقی» می داند، که «آینده طور دیگر است.» حال طوری که در مقالات قبلی هم توضیح گردیده است، دولت بر ارزش های کلتوری اعمار شده نمی تواند.

تمام آنچه در تحت نام «قوم» و یا «پیرو دین» یاد می شود، به مفهوم تجمعاتی یاد می شوند که حامل ارزش کلتوری اند و در پرنسیپ همه از تقدس و عزت و اعتبار مساوی برخوردار اند که چهار چوب ثقافت و عنعنات و رسوم مختص به خود آنها، زندگی انسانی در صلح را به پیش می برند. این تشکل های قومی در ترکیب اجتماعی دولت، همه اعضای آن، در موقف مساوی در حاکمیت قرار ندارند. زیرا سازماندهی «قومی» که قبل از تشکیل دولت تعمیل می شده است، دیگر وجود حقیقی ندارد. در چنین شرایط که مراحل گذار از «سازماندهی ادارۀ قومی» به «ادارۀ دولتی» سپرده می شود، دیگر سران “قوم” آن رسالت قبلی را از دست می دهند. حال موقف هر فرد، در برابر، حاکمیت دولتی مطرح است، که با قبول “تابعیت” فرد از حاکمیت دولتی، مکلفیت و حقوق آن فرد هم چنان، تعریف مشخصه، برای خود اختیار می کند. این مربوط به آنست که چه نوع “حاکمیت” در قلمرو بر قرار است، آیا رژیم “استبدادی” است، یا “ارستوکراسی” و یا “جمهوری” که دیموکراسی در آن مجاز شمرده شده می تواند. حال وقتی پس از قریب ۵۰ سال بحران خونین کشور، کشور با یک وضعیت خاص روبرو است، باید نخست واضح باشد که اجتماع، ادارۀ آنرا  در تحت چه “قانون” به پیش می برد.

حکومت ها، توسط تشکل های “سازمانی” با نظرات و مقررات “سازمانی” به پیش برده می شوند. تمام اعضای “قوم” و یا “جامعه در آن “حاکمیت سهیم” نمی باشند. به عبارت دیگر: حکومت از قوم نه، بلکه از سازمان سیاسی است!  بناءً نخست باید مشخص گردد، که جامعه به اجرای کدام وظایف عاجل نیازمندی فوری دارد و برای آن کدام کاندیدان اهل کار و حرفه حاضر اند، مطابق قانون وظیفه را بپذیرد و با قبول مسئولیت قانونی، به اجرای آن متوسل شود.  مهارت حرفوی و توانمندی  کاری و صداقت در کار است، با “قومیت”، “عقیده” و “تبار” ربطی ندارد. بناءً کسانی که نخست خود آنانرا در تحت نام “مطرحی”، در تقاصاهای “حکومت همه شمول” و “حکومت فراگیر” و یا “حکومت بر پایۀ وسیع” و غیره جملات فریبنده مطرح می سازند، اشتباه می کنند. این فقط ناشی از نفوذ “خارجی هاست” که برای مأموران آنها، ساده  می شمارند که بازهم، با مستخدمین سابقه دار خود آنها سروکار داشته باشند و از بحران کشور ما بهره برداری کنند. همین چند “مهره” را بطور مثال نشان می دهیم که درین چهار دهه در ویرانی وطن سهیم بوده اند، باز هم می خواهند، تا آخرین روز زندگی آنها، آنچه را تکرار کنند، که به حمایت بیگانگان  در تمام سالها انجام داده اند.

پایان