فاجعهٔ بزرگ طبیعی

شمار خوانندگان این مطلب تا حال: 0

۲۰۲۲/۰۶/۲۲

فاجعهٔ بزرگ طبیعی؛

هیهات، واویلا، با آه ناله، اندوه، غصه و تألم از مصائب پیهم بر وطنم و وطنداران درمانده، وامانده و بیچاره اش.

گرچه سانحات طبیعی را که عوامل خاص جئو فزیکی خود را دارد و هر زمان و مکانی رخ می دهد به قهر و غضب الهی و علایم تنبیه بندگانش رجعت دادن بعید از عقلانیت والای آدمیت است ولی بر حدوث و وقوع قهر طبیعت مترادف با مصائب و ماتم های مخلوق بشر جنایت پیشه و دد منش در یک دیار و در دوران دراز دود از دماغ بر می آورد، استخوان می سوزاند  و شیمه ای فغان می رباید.

غم شریکی، هم دردی و هم نوعی را نه زمان است و نه مکان و نه درازی مسافه، نه نژاد است و نه زبان و دین و نه مذهب بلکه این رشته ای محکم علایق و عواطف آدمیت است.

این بچه های افغان به روی خرابهٔ خانهٔ شان نشسته اند که در اثر زلزله به تأریخ ۲۲ جون سال ۲۰۲۲ در ولسوالی سپیره، درمنطقهٔ جنوب غرب ولایت خوست، افغانستان تخریب گردیده است. یک زلزلهٔ مدهش این منطقهٔ صعب و کوهستانی را در شرق افغانستان حوالی صبح وقت روز چار شنبه به وقت محلی تکان داد که تا به حال منجر به کشته شدن یک هزار و زخمی شدن یک هزار و پنجصد نفر گردیده است. قرارراپور آژانس خبر رسانی دولتی( باختر)این زلزله طی دهه های متوالی گذشته مرگبار ترین بوده است

 (عکس از: اسوشیتد پرسAP Photo)

 در وقوع یک سانحۀ چهل سال پیش و تلفات جانی و مالی ناشی آز آن برای چهل سال دیگر سرشک اندوه می ریزیم و ماتم می کنیم.

زلزلۀ مهیب، قوی با عدت و شدت در پکتیا و پکتیکا ،در نیمه های شب، گرفتن جان بیش از هزار هم وطن عزیزم جگرم کباب کرد و قلبم سخت جریحه دار ساخت و نیک می دانم که در این احساس من تنها نِیَم و قلب رؤوف هر افغان با مروت و با عاطفه را تکه و پارچه و خون چکان ساخته.

با عجز و نا توانی در صدد یافتن کلمات و جملاتی ام که اگر یارای بیان واقعی و راستین این اندوه عمیق مرا نسبت این سانحۀ غم انگیز داشته باشد.

این خود بازهم ثبوت بیچارگی و نا توانی بشر مغرور ومنم گو و قدرت واقعی آن حکمروای عالمیان است.

الهی! ، ربا!… به این دولت غریب و نادار استعانت، اراده  و توان خدمت به این مصیبت رسیدگان اعطا فرما.