شکست امریکا در افغانستان

۲۰۲۱/۰۸/۱۹

شکست امریکا در افغانستان

بعدازسپری شدن بیست سال امریکائی ها در افغانستان شکست خوردند وطالبان دوباره قدرت سیاسی را بدست گرفتند.   مسؤلیت این شکست سیاسی و نظامی آن‌ها بدوش کیست؟  آیا افغانها مسئول این شکست هستند و یا  اینکه خود امریکائی ها ؟ دو نفرازشخصیت های برجسته امریکائی در باره چنین اظهار نظرمی نمایند، آقای مک کارتی گفت: پالیسی جوبایدن درمورد  افغانستان فاجعه باربود.   به ادامه گفتارش :  قضاوت ضعیف رئیس جمهوربایدن فقط درظرف چند هفته موجب ایجاد بدترین وضعیت درافغانستان شده است.  شخص دوم، آقای مایک والتز قانون گذارامریکا می‌گوید، زلمی خلیل زاد نمایندۀ خاص ایالات متحده درامورمصالحۀ افغانستان باید استعفاء بدهد.  چون ستراتیژی وی برای مذاکرات ناکام ماند.  وی خواستار وضع تحریم برطالبان وآن مقام های اردوی پاکستان است که از طالبان حمایت می کنند.  اوگفت که سال هاست پاکستان بازی دوگانه را درپیش گرفته است.   واقعیت اش هم  همین است که آقای خلیل زاد این مطلب راخوب میدانست واز مدتی طولانی بود که با سیاست دوگانۀ پاکستان  آشنائی داشت.  من به خوبی این مطلب را به یاد دارم که  بارها می‌گفت: پروبلم خلق شده درافغانستان  منشأ آن درپاکستان بوده  توسط پاکستانی ها مورد اجراء قرار می گیرد.  حتی درزمان رئیس جمهورسابق امریکا آقای ترمپ وخلیل زاد هردو پاکستانی ها را اشخاص دروغ‌ گو درسیاست معرفی می کردند.  مگرهیچ معلوم نشد که چرا دفعتاً سیاست گران آمریکائی وآقای خلیل زاد نماینده آن کشورموقف خود را درقبال افغانستان درظرف چند روزتغییرداده به عوض پاکستان، حکومت جمهوری افغانستان را مورد حمله و تهدید قرار دادند.   بدین ترتیب آقای خلیل زاد دست بکارشد و برای تفرقه اندازی دردرون دستگاه اداری ـ سیاسی افغانستان، ایدهٔ حکومت موقت را پیش کش کرد که به عوض حل کردن معضلۀ سیاسی با طالبان، جنحال های   فراوان را  در درون دستگاه دولتی افغانستان خلق نمود.  همه رجال سیاسی در تلاش بودند تا آقای اشرف غنی ازمقام ریاست جمهوری استعفاء داده شود و کسی دیگری جای وی را دررأس حکومت موقت بگیرد که پروبلم صلح را با طالبان حل و فصل کند. این پروبلم خلق شده توسط آقای خلیل زاد یک نوع  انارشی، بی نظمی و بی اعتمادی را در درون دستگاه حاکمه خلق کرد.            دوم اشتباه بزرگ آقای خلیل زاد امضاء توافقنامه بین طالبان وایالات متحده آمریکا بود که بدون درنظرداشت حکومت افغانستان مورد اجراء قرار گرفت.  این عمل ازیک طرف به اعتباردولت رسمی افغانستان صدمه واردکرد وازجانب دیگر این عمل سبب شد تاطالبان درعرصه سیاسی ازاعتبارخاص در منطقه برخودار شوند.  به همین علت کشورهای منطقه روس و چین توانستند ازاین حالت بهره برداری سیاسی نموده  وازترس روزمبادا موقف خود را با طالبان نزدیک ساختند. دراین لحظه امریکائی ها پای خود را ازجنگ بیرون کشیدند و افغانها رادرخط مقدم جنگ قراردادند تا افغان کشی را به نفع خود به پیش ببردند . امریکائی ها تهدید می‌کردند که هرگاه به خواست ما جواب مثبت داده نشود تمام  کمک‌ های اقتصادی، نظامی به‌خصوص معاش اردو را قطع می نمایند.   این  گونه تهدید وعملکرد امریکائی ها در ذات خود یک نوع تاکتیک سیاسی بوده که همیشه کشورهای بزرگ امپریالیستی از این شیوه بهره برداری سیاسی می نمایند.    بدین ترتیب هیچ لازم نبود که افغان کشی به نفع امریکائی ها صورت بگیرد وبه همین علت اشرف غنی رئیس جمهورنظربه فشارهای داخلی وخارجی همراه با توطئه ترور وبه دارآویختن وی جبراً برای حفظ جان و طن را ترک نمود. امروزبا سقوط کابل به دست طالبان، احتمال  دارد که دستاورد  های بیست سال اخیرزیر سؤال قراربگیرد. آزادی بیان وحفظ  حقوق زنان درهمۀ عرصه های زندگی همراه با پیشرفت های  اقتصادی  یک نمونۀ ازاین دستأوردهای سال‌های اخیر بوده که نباید پا مال شود.  ولی خوبتر است که برای پیشرفت اقتصادی و سایردستأورد ها امنیت وثبات سیاسی موجود باشد. زیرا درکشوریکه ثبات سیاسی و امنیت نباشد پیشرفت اقتصادی به  صورت اندک تحقق می پذیرد. ناامنی وبی ثباتی سیاسی   خطریست علیه پیشرفت اقتصادی در یک کشور. موضوع دوم که به آن می توان اشاره نمود مسئلۀ تبعیض است.  این مطلب هم به مثل نا امنی یک عامل بی ثباتی درمملکت تلقی  می شود.  خوب خواهد بود تا جلو این مریضی مدهش گرفته شود تا ملت افغان از درد و رنج آن نجات پیدا بکنند.  دراخیرمی توان گفت که نظربه دلایلی که در بالا ذکریافت،  مسؤلیت شکست امریکائی ها درافغانستان به صورت عام و تام به دوش خودامریکائی ها می‌باشد. زیرا آن‌ها بخوبی از سیاست دوگانه پاکستانی ها واقف بودند ومی دانستند.   مگر با وصف همه، تمایل آن‌ها زیاد تردرحمایت ازسیاست پاکستانی ها بود تا نسبت به افغانستان. این سیاست جوبایدن رئیس جمهورایالات متحده راهمه می‌دانند وانتقاد هم می‌کنند که نتیجه‌ آن شگست امریکائی ها درافغانستان شد. مگردرخود افغانستان با وضعیت فعلی همه درانتظار حکومت اسلامی همه شمول می‌باشند که به فکرآرام درکاروبارزندگی روزمره خود ادامه دهند تا ازترس نگرانی و تشویش خلاص شوند.             پایان