دام امریکا و پاکستان

 ۲۰۲۱/۰۸/۱۳

به گمانم امریکا سعی دارد حکومتی را در افغانستان شکل دهد که یک سر در قرن ۷ و یک سر در قرن ۲۱ میلادی داشته باشد، زیرا صلحی میان طالبان و دولتی بریاست اشرف غنی و مردم  پس از بیست سال زندگی در نظام دیموکراسی وآزادی به جز همین مفهوم، معنی دیگری نخواهد داشت. اینکه چنین خیال باطل از طریق پیمان صلح زلمی خلیل زاد خائن در قطر تا هنوز هیچ نشانه مثبتی از آن تبارز نیافته، و بالعکس در این روز ها با وارد کردن فشار ها و خون ریزی های وحشتناک که منجر به آواره شدن صدها هزار مرد و زن و طفل معصوم افغان شده و کشور برای شان به صحرای محشر مبدل گردیده است و معلوم نیست که این حالت سردرگمی تا چه زمان دیگر ادامه خواهد یافت؟

گفته می شود امریکا در نظر دارد حین خروج دیپلمات ها و دیگر افراد وابسته اش به حمایت از آن ها چند هزار سرباز به افغانستان بفرستد. این هم یکی از دروغ های دیگر و عوام فریبی های رهبران امریکا بوده و چیز دیگر محسوب نمی شود. به برداشت نگارنده این اقدام امریکا احتمالاً بدنبال دو هدف خواهد خواهد بود.

یک : با شدت گرفتن جنگ ها و تسخیر بعضی شهر های افغانستان از سوی نیروهای نیابتی پاکستان (طالبان) که صحنه های جنایت های و حشت بار آن رسوایی سیاست و برنامه صلح امریکا با طالبان را به افتضاح کشانده و وجدان بسی انسان های بشر دوست را در سراسر جهان تکان داده است چه هر آن تلویزیون ها در سراسر جهان با تأسف و تندی از آن سخن می گویند.

اما رئیس جمهور جوبایدن مریض و حلقه نزدیک به آن دست پاچه شده و نمی دانند چگونه هرچه زودتر به این جنگ و رسوایی پایان دهند؟ از نادانی و درماندگی بازهم به خواست صدراعظم پاکستان که او از قول طالبان گفته تا اشرف غنی از قدرت استعفا نکند جنگ در افغانستان پایان نمی یابد.

و از سوی دیگر امریکایی ها می دانند که اشرف غنی بار ها گفته من تجربه داکتر نجیب الله را تکرار نمی کنم حاضرم بمیرم، جنازه ام را از ارگ بیرون بکشند ولی استعفا نخواهم کرد. شاید جوبایدن با درک این مساله خواسته به بهانه حمایت حین خروج دیپلمات های سفارت سرباز به افغانستان بفرستد مگر در واقعیت امر بدینوسیله می خواهند  از موضع زور اشرف غنی را با یک عمل کودتا و یا طور دیگری کنار زده یک دولتی با شرکت طالبان و سران مجاهدین سابق که گوش به فرمان پاکستان باشند سرهم بندی نموده و برنامه های خیالی خود را علیه چین، روسیه، ایران و غیره به راه اندازد.

دو: – با احتمال کمتر این مساله مطرح باشد تا از یک جنگ فاجعه بار در کابل و ادامه جنگ های داخلی نافرجام در افغانستان جلوگیری بعمل اید و بیشتر از این متحمل خساره اقتصادی و بی اعتباری سیاسی در سطح جهان نشوند.

بهر حال دام های را که دستکم در بیست سال اخیر پاکستان و امریکا در افغانستان علیه دیگران گسترده اند گلوی خود شان نیز در آن حلقه ها گیر مانده و حلقه ها روز تا روز در گلوی شان تنگتر شده می رود.

 این برداشت از اخبار همین روز به عجله نوشته شده است به هیچ وجه حکم قطعی نیست، دیده شود که جریان سرعت و وسعت جنگ ها فردا چه حالتی را به بار خواهد آورد.

 پایان